Η μετατροπή της γερμανικής οικονομίας σε μιλιταριστική
Η μετατροπή της γερμανικής οικονομίας σε μιλιταριστική
Εάν η Δύση κάνει ακόμη ένα λάθος (επί πλέον στο ότι επέτρεψε στη Γερμανία να επανενωθεί, χωρίς καν να τηρήσει τη δέσμευση της για την πληρωμή πολεμικών επανορθώσεων), εγκρίνοντας τον επανεξοπλισμό της χώρας και τη μετατροπή της οικονομίας της σε πολεμική, θα το πληρώσει πολύ ακριβά – πόσο μάλλον όταν η Γερμανία διεξάγει ήδη παράλληλα έναν οικονομικό πόλεμο στην Ευρώπη και όχι μόνο, μέσω της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα και των τεράστιων πλεονασμάτων της εις βάρος των άλλων, πρώτο θύμα του οποίου ήταν η Ελλάδα. Ειδικά εμείς οι Έλληνες δεν γνωρίζουμε πως είναι σύμμαχος της η Τουρκία, την οποία καλεί η Ευρώπη να συμμετέχει στα πολεμικά της σχέδια εναντίον της Ρωσίας χωρίς την παρουσία μας, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορεί για την τουρκική εισβολή και κατοχή της Β. Κύπρου; Ότι η Γερμανία συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στην τουρκική βιομηχανία, προφανώς και στην αμυντική; Όσον αφορά τους Γάλλους που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα από τη Γερμανία, οικονομικά και στρατιωτικά, δεν έχουν βάλει ακόμη μυαλό;
Ανάλυση
Οι απίστευτες ανακρίβειες των ελληνικών ΜΜΕ και η εξ’ αυτών παραπληροφόρηση των Πολιτών, είναι εξοργιστικές – ακόμη περισσότερο, όταν η πηγή τους είναι το επίσημο ΑΠΕ (=Αθηναϊκό Πρακτορείο ειδήσεων), όπως η παρακάτω:
«Οι αμυντικές δαπάνες της Γερμανίας εκτιμάται ότι, τα επόμενα χρόνια θα φθάσουν το 3% του ΑΕΠ, το οποίο μεταφράζεται σε περίπου 25,5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως» (πηγή).
Εκτός του ότι τώρα τα υπόλοιπα ΜΜΕ απλά το αναδημοσιεύουν, δεν το ελέγχουν καν – ενώ την ίδια στιγμή γράφουν πως η Γερμανία θα δημιουργήσει ένα έκτακτο ταμείο ύψους περίπου 400 δις € για τον εκσυγχρονισμό της Bundeswehr! Ειδικότερα, το ΑΕΠ της Γερμανίας είναι 4,1 τρις € (γράφημα) – οπότε το 3% δεν είναι 25,5 δις €, αλλά 123 δις €.
ΑΕΠ χωρών της ΕΕ το 2023 σε τρις €
Από την άλλη πλευρά, οι αμυντικές δαπάνες της Γερμανίας ήταν το 2023 στα 66,8 δις $ (γράφημα) ή 61,4 δις € – οπότε, με δεδομένη την πρόθεση της να δαπανήσει 400 δις € επί πλέον τα επόμενα τέσσερα χρόνια ή 100 δις € ετησίως, θα διαμορφωθούν περίπου στα 160 δις € ετησίως και άρα υψηλότερες από αυτές της Ρωσίας! Συμπεραίνεται δε πως η οικονομία της θα μετατραπεί σε μία ισχυρή πολεμική – ισχυρότερη από την αντίστοιχη της Ρωσίας εν καιρώ πολέμου! (ανάλυση).
Χώρες με τις υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες το 2023
Είμαστε αλήθεια σύμφωνοι όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι με αυτήν την εξέλιξη; Ξεχάσαμε πως η Γερμανία είναι αυτή που δρομολόγησε τους δύο παγκοσμίους πολέμους και όχι η Ρωσία; Συμφωνούμε με την πρόταση της Γερμανίδας προέδρου της Κομισιόν, γνωστής από τη διαφθορά του «Pfizer Gate» (ανάλυση), καθώς επίσης από άλλες υποθέσεις διαφθοράς στη χώρα της ως υπουργός άμυνας, για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών της ΕΕ κατά 800 δις €; Από τις οποίες θα ωφεληθεί κυρίως η αμυντική βιομηχανία της Γερμανίας και η αυτοκινητοβιομηχανία της που παραπαίει, μετατρεπόμενη ήδη σε πολεμική;
Τέλος, η Ρωσία με ποιο στόχο θα εισβάλει στην Ευρώπη, όπως ισχυρίζεται η von der Leyen; Έχει ανάγκη από ενεργειακούς και λοιπούς πόρους, από το «ζωτικό χώρο» που επιζητούσε ανέκαθεν η Γερμανία, όταν διαθέτει τους περισσότερους ίσως στον πλανήτη, ενώ η ΕΕ ελάχιστους; Ακόμη και αν υποθετικά εισέβαλε σε κάποια κράτη, πώς θα διατηρούσε την κατοχή τους, με πληθυσμό μόλις 143,8 εκ. σε μία χώρα με τη μακράν μεγαλύτερη έκταση στον κόσμο; Με την Κίνα στα σύνορά της να γιγαντώνεται;
Ειδικά εμείς οι Έλληνες δεν γνωρίζουμε πως είναι σύμμαχος της η Τουρκία, την οποία καλεί η Ευρώπη να συμμετέχει στα πολεμικά της σχέδια εναντίον της Ρωσίας χωρίς την παρουσία μας, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορεί για την τουρκική εισβολή και κατοχή της Β. Κύπρου; Ότι η Γερμανία συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στην τουρκική βιομηχανία, προφανώς και στην αμυντική; Όσον αφορά τους Γάλλους που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα από τη Γερμανία, οικονομικά και στρατιωτικά, δεν έχουν βάλει ακόμη μυαλό;
Η πολεμική οικονομία
Σε σχέση τώρα με τη μιλιταριστική οικονομία γενικότερα, έχουμε ήδη αναφερθεί στα οικονομικά διδάγματα του Keynes που βίωσε μία σχετικά ανάλογη εποχή, όσον αφορά τον πόλεμο και τις συνέπειες του – τα οποία είναι ξεκάθαρα, ενώ επικεντρώνονται στο ότι, τα κράτη που προετοιμάζονται και τελικά διεξάγουν πόλεμο, πρέπει να αποσύρουν τους οικονομικά διαθέσιμους πόρους τους από τη μη στρατιωτική χρήση, επενδύοντας τους στον εξοπλισμό, καθώς επίσης στον επανεξοπλισμό των στρατών τους.
Η παραπάνω διαδικασία δε, σημαίνει την οριστική απόσυρση της εργασίας και των μέσων παραγωγής, από την παροχή αγαθών και υπηρεσιών στον εργαζόμενο άμαχο πληθυσμό για την κάλυψη των αναγκών του, προς το στρατιωτικό και βιομηχανικό «συγκρότημα» – για να εξυπηρετηθούν οι δικές του ανάγκες, εις βάρος της ευημερίας των Πολιτών.
Στις σημερινές μονεταριστικές οικονομίες παραγωγής του σύγχρονου καπιταλισμού, η αλλαγή αυτή προϋποθέτει μία στοχευμένη παρέμβαση του κράτους – μέσω της οποίας οδηγούνται τα αντίστοιχα μέρη του εθνικού κεφαλαίου και το παραγωγικό εργατικό δυναμικό, στη βιομηχανία εξοπλισμών και στη δημιουργία στρατού.
Ο μετασχηματισμός τώρα μίας πολιτικής οικονομίας σε μία μερική πολεμική οικονομία, είναι μία εξαιρετικά επισφαλής διαδικασία – η οποία συνοδεύεται από μία «ευαισθησία» σε νομισματικές κρίσεις. Εύλογα, αφού η μετατόπιση των παραγωγικών δυνάμεων στον εξοπλισμό του στρατού και στην κατασκευή όπλων, δημιουργεί ένα ονομαστικό ΑΕΠ από μισθούς και κέρδη που στηρίζεται στην προσφορά – στο οποίο όμως δεν αντιστοιχεί η άμεση παραγωγή αγαθών για την κάλυψη των πολιτικών αναγκών.
Με απλά λόγια, οι μισθοί που πληρώνονται και οι κεφαλαιακές επενδύσεις που διεξάγονται για τις στρατιωτικές ανάγκες μίας χώρας, δημιουργούν ένα ΑΕΠ που δεν έχει σχέση με την ευημερία των Πολιτών της – οπότε είναι στην ουσία πλασματικό. Τα όπλα που παράγονται δεν χρησιμοποιούνται, ενώ οι μισθοί που πληρώνονται για την παραγωγή τους και για το στρατό, μειώνουν την παραγωγή της υπόλοιπης οικονομίας – οπότε αυξάνεται η ζήτηση, με μειωμένη την προσφορά.
Ανάλογα με τη χρησιμοποίηση της παραγωγικής ικανότητας τώρα, τα κενά προσφοράς που προκύπτουν, όπως για παράδειγμα τα λιγότερα τρόφιμα, επιδρούν επιταχυντικά στον πληθωρισμό – αφού η ζήτηση που προέρχεται από τους μισθούς κλπ. της πολεμικής οικονομίας, είναι υψηλότερη της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών της πολιτικής οικονομίας.
Εάν λοιπόν η συγκεκριμένη υπερβάλλουσα ζήτηση δεν μειωθεί με αναγκαστικές αποταμιεύσεις, με τη μορφή φορολογικών ανακατανομών και πολεμικών ομολόγων που περιορίζουν τα εισοδήματα των Πολιτών (όπως τα πολεμικά ομόλογα του Χίτλερ, ανάλυση), η εκτόξευση των ελλειμμάτων του εμπορικού ισοζυγίου, η άνοδος του εξωτερικού χρέους και ο υπερπληθωρισμός δεν αποφεύγονται – όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της Τουρκίας. Στην αντίθετη περίπτωση, ο όγκος των ιδιωτικών αποταμιεύσεων και η σχετική χρήση των φόρων, αυξάνονται από κοινού με τα αυξανόμενα πολεμικά οπλοστάσια – οπότε υπάρχει εξισορρόπηση.
Τέλος, η αναδιάρθρωση της οικονομίας εν καιρώ πολέμου φτάνει στο οικονομικά παράλογο, καταστροφικό και απάνθρωπο αποκορύφωμα της, όταν τελικά ξεσπούν οι πόλεμοι – όπου τα συσσωρευμένα αποθέματα όπλων χρησιμοποιούνται στα πεδία των μαχών με μεγάλες απώλειες, ενώ καταστρέφεται πολύτιμο απόθεμα κεφαλαίου, με τη μορφή των υποδομών και της παραγωγής, καθώς επίσης των εργαζομένων που είναι ικανοί να δημιουργήσουν αξία.
Όλες αυτές οι δαπάνες μπορούν να εξισορροπηθούν μόνο με την κατάκτηση νέων εδαφών, πλούσιων σε πόρους – οπότε είναι «υποχρεωτική» η αντίστοιχη προσπάθεια των επιτιθεμένων, αφού διαφορετικά καταρρέουν. Όσον αφορά τους αμυνόμενους, οι δαπάνες μπορούν να εξισορροπηθούν μόνο με τη διεκδίκηση πολεμικών επανορθώσεων – εάν φυσικά οι επιτιθέμενοι αποτύχουν.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, εάν η Δύση κάνει ακόμη ένα λάθος (επί πλέον στο ότι επέτρεψε στη Γερμανία να επανενωθεί, χωρίς καν να τηρήσει τη δέσμευση της για την πληρωμή πολεμικών επανορθώσεων), εγκρίνοντας τον επανεξοπλισμό της χώρας και τη μετατροπή της οικονομίας της σε μιλιταριστική, θα το πληρώσει πολύ ακριβά – πόσο μάλλον όταν η Γερμανία διεξάγει ήδη παράλληλα έναν οικονομικό πόλεμο στην Ευρώπη και όχι μόνο, μέσω της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα (ανάλυση) και των τεράστιων πλεονασμάτων της εις βάρος των άλλων, πρώτο θύμα του οποίου ήταν η Ελλάδα.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς τους. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Post Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια