Αντίστροφη μέτρηση για το κόμμα Σαμαρά
Αντίστροφη μέτρηση για το κόμμα Σαμαρά – Το sequel του Πλεύρη και ο «γάτος της διπλωματίας» – «Ρανταπλάν καλεί ΟΠΕΚΕΠΕ – «Η Νέμεσις» έρχεται και φοράει Prada
Ο Αλέξης Τσίπρας, ναι αυτός που είχε πέντε ήττες και μηδέν κοινοβουλευτική παρουσία, παρουσιάζεται τώρα ως ο δάσκαλος του σκότους, ο Darth Vader των ΜΜΕ.
«Οι Κατηγορούμενοι»: Μια ιστορία για ΜΜΕ, συμφέροντα και παλιούς εχθρούς που έγιναν φαντάσματα
Σκηνοθεσία: Κυριάκος Μητσοτάκης. Σενάριο: Ποιος άλλος; Ο Αλέξης. Παραγωγή: Χορηγός επικοινωνίας, η Νέμεσις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε φόρα από το βήμα της Βουλής και… ξέσπασε. Όχι για την ακρίβεια, τις φωτιές, τα ευρωπαϊκά πρόστιμα ή τους αγρότες-φαντάσματα του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά για τα ΜΜΕ που – όπως είπε – «θέλουν πρωθυπουργό όμηρο». Το είπε και το ξαναείπε: τον πολεμούν τα συμφέροντα. Δηλαδή, εκείνοι που για πέντε χρόνια του κρατούσαν τρυφερά το μικρόφωνο και του φώτιζαν τη σκηνή. Όπως θα έλεγε και ο ήρωας του Network, «I’m mad as hell» – ή, πιο απλά, «είναι πολλά τα Like, Άρη».
«The Sixth Sense»: Βλέπω παλιούς αρχηγούς
Το plot twist της ημέρας ήταν επικό.
Εκεί που περιμέναμε λίγη βαρετή κοινοβουλευτική μονοτονία, σκάει ο
πρωθυπουργός και φωτογραφίζει “παλιό αρχηγό” που βγαίνει από τη
ναφθαλίνη, με… αποστολή εξόντωσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ναι αυτός που είχε πέντε ήττες και μηδέν
κοινοβουλευτική παρουσία, παρουσιάζεται τώρα ως ο δάσκαλος του σκότους,
ο Darth Vader των ΜΜΕ.
Κάποιος πρέπει να πει στον Κυριάκο ότι όσο πιο πολύ μιλάς για έναν “νεκρό πολιτικά”, τόσο πιο πολύ τον ανασταίνεις. Ζήτημα χρόνου να τον δούμε με lightsaber στο Ζάππειο.
«Clean, rinse, repeat»: Ποιος θέλει ξέπλυμα και ποιος μπαίνει στο πλυντήριο;
«Ζητά να ξεπλυθεί όποιος είναι λερωμένος», απαντά ο Τσίπρας και το κάνει με ύφος που θυμίζει τον Michael Corleone όταν κατάλαβε ποιος πρόδωσε την οικογένεια. Ο πρώην πρωθυπουργός κατηγορεί τον διάδοχό του για θράσος, υποκρισία και… εθνικό ξεβαφτικό.
Την ίδια ώρα, ο Κυριάκος ρίχνει βολές για «μαύρες εποχές» και «πλυντήρια συμφερόντων», αλλά δεν διευκρινίζει αν έχει απορρυπαντικό ή αν έμεινε από πρόγραμμα.
«Ο Πρωθυπουργός που έπινε τον φραπέ του σκέτο»
Αν υπάρχει σκηνή που θα μπει στο Hall of Fame της πολιτικής ατάκας, αυτή ανήκει στον Νίκο Ανδρουλάκη:
«Ο πρωθυπουργός είναι νευρικός. Πίνει τον φραπέ του σκέτο. Και αυτό βλάπτει τα νεύρα του».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με φραπέ στο χέρι και καυστικό φλέγμα στο στόμα, έδωσε ρεσιτάλ. Επέκρινε την κυβέρνηση για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, έκανε λόγο για «γαλάζια συμμορία» και έβαλε τον πήχη ψηλά για τη δική του πρόταση: προανακριτική επιτροπή.
Ο Κυριάκος απάντησε με αναδρομή στη δεκαετία του ’80 και με το κλασικό επιχείρημα: «κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους».
«Gone Girl» – η αντιπολίτευση που εξαφανίστηκε… εκτός όταν επιστρέφει σαν μπούμερανγκ
Η ΝΔ μοιάζει να αντιμετωπίζει το παρελθόν της σαν σκηνές από ταινία που δεν τελειώνει ποτέ: «τα ΜΜΕ που μας ύμνησαν, τώρα μας βρίζουν», «ο Τσίπρας έφυγε αλλά δεν λέει να πεθάνει πολιτικά», «ο Ανδρουλάκης έχει νεύρα αλλά μιλάει σαν stand-up κρητικός».
Όλα αυτά, ενώ η χώρα έχει μόλις υποστεί ευρωπαϊκό ράπισμα με 415 εκατ. πρόστιμο, η Λιβύη μας δείχνει το δρόμο της εξόδου με κλωτσιές και η μεσαία τάξη ψάχνει τις αποδείξεις από το σουπερμάρκετ μπας και τις κάνει ριφιφί.
«Η Νέμεσις» έρχεται και φοράει Prada
Ο Τσίπρας έκλεισε με μια λέξη: Νέμεσις. Κάτι σαν απειλή, κάτι σαν ποίηση, κάτι σαν ελληνικό sequel του «House of Cards».
Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, όλοι – Μαξίμου, Κουμουνδούρου, Χαριλάου Τρικούπη – παίζουν στο ίδιο σκηνικό:
Οι μεν φωνάζουν ότι τους πολεμάνε τα συμφέροντα, οι δε ότι δεν προλαβαίνουν να μετράνε τα ευρωπαϊκά πρόστιμα. Κι εμείς, στο κοινό, αναρωτιόμαστε: Αυτό είναι πολιτική ή καστ για το νέο «Survivor Βουλής»;
The End (ή μήπως η Αρχή;) – Coming soon: Τα πρακτικά των πρακτικών
Επόμενη στάση: πρακτικά του Συμβουλίου
Πολιτικών Αρχηγών. Τα οποία – σύμφωνα με την κυβέρνηση – αποκαλύπτουν
την αλήθεια. Δηλαδή ότι ο Τσίπρας έπαιζε τη χώρα στα ζάρια το 2015.
Και μπορεί αυτό να είναι σοβαρό, αλλά ας μην ξεχνάμε το πιο κυνικό ερώτημα της εποχής:
Ποιος είναι σήμερα περισσότερο επικίνδυνος; Αυτός που κυβέρνησε τότε ή αυτός που κυβερνά τώρα;
Όπως έλεγε και ο Joker:
«You get what you f@#% deserve».
Και κάπως έτσι, στο σίκουελ της Δημοκρατίας, όλοι λένε ότι δεν φταίνε. Κανείς δεν ήξερε. Και η αλήθεια… ακόμα γράφεται.
Αντίστροφη μέτρηση για το κόμμα Σαμαρά
Εμείς σας τα λέγαμε, ρε παιδιά. Ότι οι Σαμαρικοί κινούνται μεθοδικά, οργανώνονται-κοιτάνε τις μετρήσεις, βέβαια- και ετοιμάζονται για το μεγάλο μπάμ. Την ίδρυση κόμματος.
Είπαμε: Μεθοδικά. Γι αυτό κι έχει σημασία η σημερινήσυνέντευξη Τύπου από 91 προσωπικότητες του ευρύτερου «πατριωτικού χώρου». Μεταξύ αυτών, με αυξημένο ρόλο, οι καθηγητές Κώστας Γρίβας(Ζητήματα Γεωπολιτικής και Στρατιωτικών Τεχνολογιών) και Μελέτης Μελετόπουλος(Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών στη Γενεύη και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών).
Οι 91 Προσωπικότητες υπογράφουν Διακήρυξη στην οποία «περιγράφεται το σημερινό αδιέξοδο και ζητείται πρωτοβουλία για την αναδόμηση του πολιτικού σκηνικού, την διαμόρφωση προγράμματος εξόδου από την κρίση και την ανασυγκρότηση του κράτους και της Οικονομίας».
Απ΄ο,τι μάθαμε είναι πολύ πιθανό κατά την διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου να υπάρξει αίτημα/πρόσκληση προς τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά να αναλάβουν σχετική πρωτοβουλία. Με δεδομένο ότι ο Καραμανλής δεν ενδιαφέρεται, ο…κλήρος πέφτει στον Σαμαρά ο οποίος και ενδιαφέρεται και προετοιμάζεται…
Και πότε «με το καλό», θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας. Για το Φθινόπωρο προγραμματίζεται η εξαγγελία, αλλά «μπορεί να ΄χουμε έκπληξη», μας είπαν καλά πληροφορημένοι συνομιλητές μας.
Φούριες καλοκαιριάτικα; Δεν αποκλείεται…
“Γεραπετρίτης και ο στρατηγός που αγάπησε τη σιωπή”
Ή αλλιώς: Όταν ο ΥΠΕΞ νόμιζε ότι είχε deal, αλλά τελικά είχε… δειλ(ή αντίληψη των πραγμάτων)
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, με ύφος προσκεκλημένου σε δεξίωση του Παλατιού, αναχωρούσε από τη Βεγγάζη με δηλώσεις περί «Μεσογείου της ειρήνης», «κοινών ριζών» και «διμερούς συνεργασίας». Η μόνη ρίζα όμως που φάνηκε να έχει σχέση με την επίσκεψη ήταν αυτή της πατάτας – της διπλωματικής, που έσκασε σαν νάρκη λίγες ώρες αργότερα, όταν ο Χαφτάρ πέταξε την ευρωπαϊκή αποστολή εκτός χώρας σαν να ήταν… παραγγελία με λάθος διεύθυνση.
Θα περίμενε κανείς, μετά από τέτοιο κάζο, μια δήλωση του τύπου «κάναμε λάθος εκτίμηση», ή έστω «την πατήσαμε σαν πρωτάρηδες στο διπλωματικό Tinder». Όχι. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ έριξε την ευθύνη στην… κακή οργάνωση της Κομισιόν. Δηλαδή: “Φταίει ο σερβιτόρος που κάηκα απ’ τη σούπα”.
Persona non Grata – Το sequel του Πλεύρη σε σκηνοθεσία Χαφτάρ
Ο Θάνος Πλεύρης, που πετούσε γεμάτος ελπίδα για διπλωματική επιτυχία, είχε ήδη μετατραπεί σε «επιβάτη σε στάση αναμονής» στην πίστα της Βεγγάζης. Το σενάριο ήταν απλό: Κατεβαίνουν, συζητούν, φωτογραφίζονται, επιβεβαιώνουν την “επιτυχία” του Γεραπετρίτη και γυρίζουν. Αντ’ αυτού, έμειναν να κοιτούν από το φινιστρίνι το… διπλωματικό φιάσκο να ξεδιπλώνεται σε real time.
Είναι η στιγμή που η ελληνική διπλωματία συνειδητοποιεί ότι δεν μιλάμε για το Mission: Impossible, αλλά για το Mission: Embarrassment – σκηνοθεσία Χαφτάρ, παραγωγή… ΥΠΕΞ Ελλάδας.
Ο Γάτος της διπλωματίας που νιαούριζε σε λάθος πόρτα
Ο Γεραπετρίτης είχε περάσει από τη
Βεγγάζη δύο 24ωρα πριν. Έβγαλε δηλώσεις, αντάλλαξε χαιρετούρες και
μετέφερε στην Αθήνα το μήνυμα: «Όλα καλά, έχουμε δίαυλο!»
Ε, λοιπόν, αν αυτός είναι δίαυλος, το Google Maps να βγάλει ανακοίνωση ότι παραιτείται.
Το να διαβεβαιώνεις ότι έχεις ανοίξει παράθυρο επικοινωνίας με τον Χαφτάρ και αυτός δυο μέρες μετά να πετάει έξω τον Ευρωπαίο Επίτροπο και τρεις υπουργούς της ΕΕ, είναι σαν να λες ότι έχεις συμβιβαστεί με τον Joker και ξαφνικά εκείνος… ανατινάζει τη Γκόθαμ.
Η διπλωματία των Βρυξελλών και το “no thank you” της Βεγγάζης
Η Κομισιόν προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ο Επίτροπος Μπρούνερ κάνει post με το «δεν έγινε η συνάντηση», λες και ακυρώθηκε brunch. Η Αθήνα λέει «φταίει η Κομισιόν». Η Κομισιόν λέει «δεν είχαμε εντολή για υπουργούς». Ο Χαφτάρ λέει «αν δεν έρθει όλο μου το υπουργικό, δεν έχει συνάντηση». Και όλοι μαζί απογειώνονται δίχως συνεννόηση – ένας διπλωματικός La La Land σε remake από τα Lidl.
Εκεί που όλα βαίνουν καλώς και μετά… γίνεται της Λιβύης
Η πιο εύλογη απορία; Τι είδε ο Γεραπετρίτης στη Λιβύη και βγήκε τόσο σίγουρος;
– Είδε τον Χαφτάρ και πίστεψε ότι έλυσε την κρίση;
– Άκουσε λόγια ευγενικά και τα πέρασε για πολιτική δέσμευση;
– Του δώσανε χουρμάδες και νόμισε ότι έγιναν σύμμαχοι;
Μήπως, τελικά, πρέπει να σταματήσουμε να φωτογραφιζόμαστε με κάθε “ισχυρό” της Ανατολικής Μεσογείου λες και μαζεύουμε Panini αυτοκόλλητα;
Τελευταία σκηνή: Η σιωπή των αμνών… στις Βρυξέλλες
Το ερώτημα δεν είναι μόνο τι είπε ο Γεραπετρίτης στη Βεγγάζη. Είναι τι ΔΕΝ είπε στις Βρυξέλλες. Ενημέρωσε για τον “διπλό ρόλο” του Χαφτάρ; Για το ενδεχόμενο να απαιτήσει παρουσία όλων των υπουργών του; Για τον διπλωματικό τσαμπουκά που ερχόταν σαν… πλοίο γεμάτο μετανάστες στα παράλια;
Αν όχι, τότε μιλάμε για την πιο soft εκδοχή του Don’t Look Up. Όπου οι Έλληνες διπλωμάτες βλέπουν τον κομήτη, αλλά αντί να ειδοποιήσουν την Ευρώπη, ποστάρουν χαμογελαστές selfies με τον Χαφτάρ και hashtag #PeaceInTheMed.
Επίλογος – Διπλωματία δεν είναι PR. Ούτε trip advisor.
Η εξωτερική πολιτική δεν είναι καλοσχεδιασμένη επίσκεψη για δελτίο Τύπου. Και η Βεγγάζη δεν είναι νησί για διακοπές σε off season. Ούτε κάθε “άντρας με στολή” είναι εταίρος. Ούτε κάθε χειραψία είναι δέσμευση. Αν κάτι μας διδάσκει η σφαλιάρα Χαφτάρ, είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι ποιος έφταιξε μόνο – αλλά ότι κάποιος νόμισε πως δεν χρειάζεται να προετοιμαστεί.
Όπως είπε κι ο Μάικλ Κορλεόνε στον Νονό 2:
«Διάλεξες να γίνεις ο μαλακός πολιτικός. Τώρα ζήσε με τις συνέπειες».
Η διαφορά είναι ότι στον κινηματογράφο, αυτά τα μαθαίνεις πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Στην ελληνική διπλωματία, όταν πια δεν σε αφήνουν ούτε να κατέβεις απ’ το αεροπλάνο.
«Ρανταπλάν καλεί ΟΠΕΚΕΠΕ: Η επιχείρηση “Άντε και καλή τύχη, Μάγκα μου”»
Ή αλλιώς: Πώς η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έγραψε… σενάριο θρίλερ και η Ελλάδα πήγε με τον Inspector Clouseau*
“Catch Me If You Can” – αλλά 15 χρόνια αργότερα
Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία – δηλαδή η serious business πλευρά των Βρυξελλών – έχει γράψει 3.000 σελίδες για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Που σημαίνει: έχει τα πάντα. ΑΦΜ, λογαριασμούς, επιδοτήσεις σε… αστικά διαμερίσματα, βιολογικά μελίσσια που υπάρχουν μόνο σε PowerPoint και προφανώς μια λίστα από πρόσωπα που τρώνε λεφτά με το κουτάλι και το βαζάκι.
Κι ενώ αυτά τα χαρτιά ταξιδεύουν στην Ελλάδα με tracking number και προειδοποιήσεις, το ελληνικό FBI – ήτοι η Υποδιεύθυνση Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος – ξυπνά κάπως καθυστερημένα. Σαν τον Ρανταπλάν, το θρυλικό σκυλί του Λούκυ Λουκ, που έφτανε πάντα όταν η συμμορία είχε ήδη φύγει και τα σημάδια ήταν παλιά.
Η έφοδος των δίκαιων: Λες και δεν ήξεραν τι ψάχνουν
Η έφοδος έγινε. Επιτόπου. Με εντολή εισαγγελέα. Στα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ. Να πάρουν σκληρούς δίσκους, ΑΦΜ, φακέλους και – ποιος ξέρει – ίσως και… γλάστρες με «ευρωπαϊκά» καρότα. Στο μεταξύ, οι «πληροφορίες» λένε ότι η περίφημη Task Force του πρωθυπουργού ενεργοποιήθηκε. Μπήκαν, λέει, οι ειδικοί. Να διασταυρώσουν τι;
Αυτό που η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει ήδη σταυρώσει, ψήσει, σερβίρει και έστειλε στο ταχυδρομείο πριν ένα εξάμηνο.
Ο Τσιάρας, οι μέλισσες και το 415άρι της ντροπής
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Τσιάρας, κάνει δηλώσεις που θυμίζουν «δεν ξέραμε, δεν είδαμε, πρώτη φορά ακούμε για τις κυψέλες του σκανδάλου». Αναφέρει ότι το πρόστιμο των 415 εκατομμυρίωνείναι… διοικητικό, λες και είναι κλήση για παρκάρισμα έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.
Για τη «βιολογική μελισσοκομία» λέει ότι τα στοιχεία “απέχουν από την πραγματικότητα” – ευγενής τρόπος να πεις ότι κάποιοι δήλωναν μελίσσια στο Παγκράτι και βιολογικά βοσκοτόπια στο Λος Άντζελες.
“Spotlight”, αλλά σε replay από το ’10
Το μόνο που λείπει για να ολοκληρωθεί η σουρεαλιστική εικόνα είναι μια μουσική υπόκρουση με χαρούμενα σφουγγαράκια και κάποιος να βγαίνει από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και να λέει:
– «Καλημέρα σας. Τι ελέγχετε ακριβώς;»
– «Ε, να… κάτι επιδοτήσεις από το 2017».
– «Α, τις έχει πάρει ο άλλος όροφος. Τώρα είναι logistics!»
Ευρώπη: CSI. Ελλάδα: Κωμωδία καταστάσεων
Η αντίθεση είναι συγκλονιστική. Η Ευρώπη, θεσμικά και ψύχραιμα, στέλνει δικογραφία-τούβλο, με στοιχεία, λογιστικά φύλλα και κώδικες πληρωμών. Εδώ; Ξεκινούν έρευνα αφού έχει ανοίξει η διαθήκη, έχουν μοιραστεί τα κτήματα και οι ύποπτοι έχουν ήδη κάνει Πάσχα με επιδοτήσεις για λάδι… Ιουλίου.
Η δικαιοσύνη είναι τυφλή, λένε. Στην Ελλάδα είναι και… βραδυκίνητη, με delivery που φτάνει αφού έχει κλείσει το μαγαζί.
Σκάνδαλο made in Greece: Σιγά μην τους βρούμε
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Κάποιοι θα πουν «σιγά τα στοιχεία», άλλοι «το θέμα είναι διοικητικό» και κάποιοι πιο ειλικρινείς θα ρωτήσουν:
– «Μα καλά, δεν ξέρατε τόσα χρόνια τι γινόταν στον ΟΠΕΚΕΠΕ;»
– «Το ξέραμε. Αλλά το έλεγαν “επιτελικό κράτος”».
Κι έτσι, η «Task Force» κινδυνεύει να γίνει «Fast Farce». Μια τραγικωμωδία με πρωταγωνιστές πολιτικούς που δήθεν έπεσαν από τα σύννεφα, ενώ είχαν κάνει σκηνή με ηλιοβασίλεμα και βαρκούλα.
Επίλογος: «Ποιος φοβάται τον Ευρωπαίο Εισαγγελέα;»
Η ΕΕ έχει κάνει τη δουλειά. Η Ελλάδα τώρα ξεκινά. Και το κοινό ρωτάει:
– Θα βγουν ονόματα;
– Θα επιστραφούν χρήματα;
– Θα πληρώσει κανείς;
– Θα σταματήσουν να πληρώνονται “φαντάσματα” αγρότες;
Ή μήπως όλα θα γίνουν όπως πάντα;
Με τις γνωστές ατάκες από τη βραβευμένη ελληνική ταινία «Δεν Ξέρω / Δεν Θυμάμαι / Δεν Ήμουν Εγώ».
Στην τελική, όπως λέει και ο Forrest Gump:
«Η διαφθορά είναι σαν το κουτί με τα σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα βρεις μέσα».
Ή – στην ελληνική εκδοχή – ποιον θα δεν βρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια