Τα αμυντικά σχέδια της Ευρώπης συγκρούονται με την πράσινη μετάβαση
Η Ευρώπη όχι μόνο χρειάζεται
να διατηρήσει τη βιομηχανική της βάση, αλλά και να την αναπτύξει για να
ανταποκριθεί στις τεράστιες αμυντικές επενδύσεις που σχεδιάζονται για
τα επόμενα χρόνια
Τα αμυντικά σχέδια της Ευρώπης συγκρούονται με την πράσινη μετάβαση (Οil Price)
Η ασφάλεια και η άμυνα της Ευρώπης βρίσκονται σε επισφαλή κατάσταση. Η προσέγγιση «Πρώτα τα κράτη» της νέας κυβέρνησης Τραμπ θέτει σε κίνδυνο τη στρατιωτική δομή της γηραιάς ηπείρου.
Οι εκκλήσεις από τις Βρυξέλλες για αύξηση των αμυντικών δαπανών σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, έχουν λάβει θετική απάντηση από τα κράτη-μέλη.
Σύμφωνα με το Oil Price, οι ευρωπαϊκές χώρες συζητούν πλέον για επενδύσεις ύψους 200-300 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε στρατιωτικό εξοπλισμό τα επόμενα χρόνια.
Και ενώ οι ηγέτιδες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πολωνία, η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, σχεδιάζουν να αυξήσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους στο 3-5% του ΑΕΠ τους—αποδεικνύοντας ότι το χρήμα δεν είναι το πρόβλημα—υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα που φέρνουν "πονοκέφαλο" στις πολιτικές ηγεσίες.
Η έκκληση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, για μια οικονομία πολέμου, η οποία αρχικά αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό, φαίνεται τώρα απαραίτητη, ιδιαίτερα καθώς η Ουάσιγκτον σκέφτεται να μειώσει την στρατιωτική της παρουσία στην Ευρώπη.
Η προοπτική η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία και άλλους αντιπάλους μόνη της, είτε στην Ουκρανία είτε αλλού, γίνεται όλο και πιο ρεαλιστική. Ωστόσο, οι ηγέτες παραμένουν διστακτικοί στο να αντιμετωπίσουν τις θεμελιώδεις προκλήσεις.
Τα προβλήματα
Η κατανομή χρημάτων για την στρατιωτική ανάπτυξη είναι εύκολη θεωρητικά, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη. Όπως ανέφερε πρόσφατα το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, οι ευρωπαϊκές οικονομίες είναι θεμελιωδώς σχεδιασμένες για να παρέχουν ασφάλεια μέσω της κοινωνικής πρόνοιας, όχι της στρατιωτικής ετοιμότητας.
Η αλλαγή πλεύσης για να αντιμετωπίσουν μια υπαρξιακή στρατιωτική κρίση αποτελεί μια άνευ προηγουμένου πρόκληση.
Επίσης, τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν καταστεί σοβαρά εξαρτημένα από εισαγόμενο στρατιωτικό εξοπλισμό, κυρίως από τις ΗΠΑ.
Για να αλλάξει αυτή η δυναμική, απαιτείται μια πλήρης αναθεώρηση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και του τομέα κατασκευής—μαζί με μια επανεκτίμηση της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης.
Η πραγματική απειλή έρχεται από την ενεργειακή μετάβαση
Για το άμεσο μέλλον, οι αμυντικές επιχειρήσεις παραμένουν εξαιρετικά εξαρτημένες από τα ορυκτά καύσιμα.
Τανκς, αεροπλάνα και πλοία απαιτούν τεράστιες ποσότητες καυσίμων βασισμένων στο πετρέλαιο για να λειτουργήσουν.
Έκθεση του Ολλανδικού Κέντρου Διεθνούς Πολιτικής Ενέργειας (CIEP), με τίτλο «A Game of Jenga with European Industry», έχει ήδη προειδοποιήσει για την εύθραυστη κατάσταση του τομέα διύλισης και της βιομηχανικής βάσης της Ευρώπης—ένα κρίσιμο στοιχείο που συχνά παραβλέπεται στις συζητήσειςπερί αμυντικής προστασίας.
Το πιο επείγον ζήτημα είναι η επίδραση του νέου αμυντικού δείγματος στην ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, η Έκθεση Ντράγκι και το νέο Ευρωπαϊκό Omnibus προωθούν την ταχεία μείωση των εκπομπών ρύπων και την ηλεκτροδότηση της βιομηχανίας.
Ενώ αυτοί οι στόχοι είναι ευγενείς από περιβαλλοντική άποψη, είναι αυτή τη στιγμή ασύμβατοι με τις επείγουσες αμυντικές ανάγκες της ηπείρου.
Η εντεινόμενη πίεση των Βρυξελλών για αυστηρή εφαρμογή της Συμφωνίας του Παρισιού κινδυνεύει όχι μόνο να καταστρέψει κρίσιμους βιομηχανικούς τομείς—όπως ο χάλυβας, το αλουμίνιο και η ναυπηγική—αλλά και να υπονομεύσει την στρατιωτική ετοιμότητα της Ευρώπης.
Χωρίς ευρωπαϊκή παραγωγή πρώτων υλών, εξαρτημάτων και εξοπλισμού, η προμήθεια αμυντικού υλικού καθίσταται μια αυταπάτη.
Η Ευρώπη όχι μόνο χρειάζεται να διατηρήσει τη βιομηχανική της βάση, αλλά και να την αναπτύξει για να ανταποκριθεί στις τεράστιες αμυντικές επενδύσεις που σχεδιάζονται για τα επόμενα χρόνια.
Εταιρείες όπως οι Krups, Tata Steel, Volkswagen, Damen Shipyards και VDL είναι ουσιαστικής σημασίας για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ευρώπης.
Χωρίς υποστήριξη, η Ευρώπη θα παραμείνει εξαρτημένη από τις ΗΠΑ, τη Νότια Κορέα, το Ισραήλ και την Τουρκία για την προμήθεια των στρατιωτικών της αναγκών—αφήνοντάς την ευάλωτη σε ραγδαίες γεωπολιτικές αλλαγές.
Στα 200 δισ. τα έσοδα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας
Αν δούμε τους αριθμούς, τα συνολικά έσοδα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας κυμαίνονταν γύρω από τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια (εκτός Τουρκίας) τα τελευταία χρόνια.
Αυτό το ποσό θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά για να απορροφήσει την εισροή νέων αμυντικών δαπανών.
Ωστόσο, χωρίς αξιόπιστη ενέργεια και υλικά βασισμένα σε ορυκτά καύσιμα, ο στρατός και το ναυτικό της Ευρώπης θα παραμείνουν αδρανή.
Τα διυλιστήρια και τα χημικά εργοστάσια πρέπει να αναβαθμιστούν και όχι να αποσυναρμολογηθούν.
Ώρα για επανεκτίμηση των πράσινων πολιτικών
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Ο «μεγάλος κακός λύκος» δεν είναι πια η κλιματική αλλαγή, αλλά η στρατιωτική απειλή στα σύνορα της Ευρώπης.
Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν επανεξετάσουν την ατζέντα τους για τις χαμηλές εκπομπές άνθρακα, κινδυνεύουν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της ηπείρου.
Ορισμένες από τις πιο ακραίες πράσινες πολιτικές ίσως χρειαστεί να μπουν στον πάγο.
www.worldenergynews.gr
Οι εκκλήσεις από τις Βρυξέλλες για αύξηση των αμυντικών δαπανών σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, έχουν λάβει θετική απάντηση από τα κράτη-μέλη.
Σύμφωνα με το Oil Price, οι ευρωπαϊκές χώρες συζητούν πλέον για επενδύσεις ύψους 200-300 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε στρατιωτικό εξοπλισμό τα επόμενα χρόνια.
Και ενώ οι ηγέτιδες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πολωνία, η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, σχεδιάζουν να αυξήσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους στο 3-5% του ΑΕΠ τους—αποδεικνύοντας ότι το χρήμα δεν είναι το πρόβλημα—υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα που φέρνουν "πονοκέφαλο" στις πολιτικές ηγεσίες.
Η έκκληση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, για μια οικονομία πολέμου, η οποία αρχικά αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό, φαίνεται τώρα απαραίτητη, ιδιαίτερα καθώς η Ουάσιγκτον σκέφτεται να μειώσει την στρατιωτική της παρουσία στην Ευρώπη.
Η προοπτική η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία και άλλους αντιπάλους μόνη της, είτε στην Ουκρανία είτε αλλού, γίνεται όλο και πιο ρεαλιστική. Ωστόσο, οι ηγέτες παραμένουν διστακτικοί στο να αντιμετωπίσουν τις θεμελιώδεις προκλήσεις.
Τα προβλήματα
Η κατανομή χρημάτων για την στρατιωτική ανάπτυξη είναι εύκολη θεωρητικά, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη. Όπως ανέφερε πρόσφατα το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, οι ευρωπαϊκές οικονομίες είναι θεμελιωδώς σχεδιασμένες για να παρέχουν ασφάλεια μέσω της κοινωνικής πρόνοιας, όχι της στρατιωτικής ετοιμότητας.
Η αλλαγή πλεύσης για να αντιμετωπίσουν μια υπαρξιακή στρατιωτική κρίση αποτελεί μια άνευ προηγουμένου πρόκληση.
Επίσης, τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν καταστεί σοβαρά εξαρτημένα από εισαγόμενο στρατιωτικό εξοπλισμό, κυρίως από τις ΗΠΑ.
Για να αλλάξει αυτή η δυναμική, απαιτείται μια πλήρης αναθεώρηση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και του τομέα κατασκευής—μαζί με μια επανεκτίμηση της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης.
Η πραγματική απειλή έρχεται από την ενεργειακή μετάβαση
Για το άμεσο μέλλον, οι αμυντικές επιχειρήσεις παραμένουν εξαιρετικά εξαρτημένες από τα ορυκτά καύσιμα.
Τανκς, αεροπλάνα και πλοία απαιτούν τεράστιες ποσότητες καυσίμων βασισμένων στο πετρέλαιο για να λειτουργήσουν.
Έκθεση του Ολλανδικού Κέντρου Διεθνούς Πολιτικής Ενέργειας (CIEP), με τίτλο «A Game of Jenga with European Industry», έχει ήδη προειδοποιήσει για την εύθραυστη κατάσταση του τομέα διύλισης και της βιομηχανικής βάσης της Ευρώπης—ένα κρίσιμο στοιχείο που συχνά παραβλέπεται στις συζητήσειςπερί αμυντικής προστασίας.
Το πιο επείγον ζήτημα είναι η επίδραση του νέου αμυντικού δείγματος στην ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, η Έκθεση Ντράγκι και το νέο Ευρωπαϊκό Omnibus προωθούν την ταχεία μείωση των εκπομπών ρύπων και την ηλεκτροδότηση της βιομηχανίας.
Ενώ αυτοί οι στόχοι είναι ευγενείς από περιβαλλοντική άποψη, είναι αυτή τη στιγμή ασύμβατοι με τις επείγουσες αμυντικές ανάγκες της ηπείρου.
Η εντεινόμενη πίεση των Βρυξελλών για αυστηρή εφαρμογή της Συμφωνίας του Παρισιού κινδυνεύει όχι μόνο να καταστρέψει κρίσιμους βιομηχανικούς τομείς—όπως ο χάλυβας, το αλουμίνιο και η ναυπηγική—αλλά και να υπονομεύσει την στρατιωτική ετοιμότητα της Ευρώπης.
Χωρίς ευρωπαϊκή παραγωγή πρώτων υλών, εξαρτημάτων και εξοπλισμού, η προμήθεια αμυντικού υλικού καθίσταται μια αυταπάτη.
Η Ευρώπη όχι μόνο χρειάζεται να διατηρήσει τη βιομηχανική της βάση, αλλά και να την αναπτύξει για να ανταποκριθεί στις τεράστιες αμυντικές επενδύσεις που σχεδιάζονται για τα επόμενα χρόνια.
Εταιρείες όπως οι Krups, Tata Steel, Volkswagen, Damen Shipyards και VDL είναι ουσιαστικής σημασίας για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ευρώπης.
Χωρίς υποστήριξη, η Ευρώπη θα παραμείνει εξαρτημένη από τις ΗΠΑ, τη Νότια Κορέα, το Ισραήλ και την Τουρκία για την προμήθεια των στρατιωτικών της αναγκών—αφήνοντάς την ευάλωτη σε ραγδαίες γεωπολιτικές αλλαγές.
Στα 200 δισ. τα έσοδα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας
Αν δούμε τους αριθμούς, τα συνολικά έσοδα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας κυμαίνονταν γύρω από τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια (εκτός Τουρκίας) τα τελευταία χρόνια.
Αυτό το ποσό θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά για να απορροφήσει την εισροή νέων αμυντικών δαπανών.
Ωστόσο, χωρίς αξιόπιστη ενέργεια και υλικά βασισμένα σε ορυκτά καύσιμα, ο στρατός και το ναυτικό της Ευρώπης θα παραμείνουν αδρανή.
Τα διυλιστήρια και τα χημικά εργοστάσια πρέπει να αναβαθμιστούν και όχι να αποσυναρμολογηθούν.
Ώρα για επανεκτίμηση των πράσινων πολιτικών
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Ο «μεγάλος κακός λύκος» δεν είναι πια η κλιματική αλλαγή, αλλά η στρατιωτική απειλή στα σύνορα της Ευρώπης.
Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν επανεξετάσουν την ατζέντα τους για τις χαμηλές εκπομπές άνθρακα, κινδυνεύουν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της ηπείρου.
Ορισμένες από τις πιο ακραίες πράσινες πολιτικές ίσως χρειαστεί να μπουν στον πάγο.
www.worldenergynews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια