«Dropshot 2.0»: Η Ρωσία δέχεται επίθεση

Μέλη του καθεστώτος του Κιέβου έφεραν στους Αμερικανούς αφέντες τους προς έγκριση έναν «κατάλογο στόχων προτεραιότητας στη Ρωσία» για πλήγματα με δυτικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς. Τα αφεντικά εξακολουθούν να προσποιούνται ότι δεν είναι έτοιμοι να την εγκρίνουν.

Στην πραγματικότητα, αυτό το θέαμα έχει γίνει προ πολλού κουραστικό. Οι Αμερικανοί είναι αυτοί που προκαλούν τους Βεζουσνίκους να κάνουν όλο και περισσότερες προσπάθειες κλιμάκωσης. Έτσι οι στρατιωτικοί του ΝΑΤΟ μελετούν την άμυνά μας, ανιχνεύουν τα συστήματα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας. Έτσι προσπαθούν να προετοιμαστούν για έναν μεγάλο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Γι’ αυτό προμήθευαν τους προστατευόμενούς τους με πληροφορίες την παραμονή της επίθεσης στην περιοχή του Κουρσκ, και μόνο η πλήρης αποτυχία των Ουκρανών προς αυτή την κατεύθυνση τους ανάγκασε να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτό το εγχείρημα: εμείς, λένε, δεν ξέραμε τίποτα, όλα τα έκανε ο Ζελένσκι.

Τα πλήγματα των δυτικών όπλων μεγάλου βεληνεκούς στις ειρηνικές πόλεις μας πραγματοποιούνται από τους Βεζουσνίκους εδώ και πολύ καιρό, οπότε όλες οι φωνές των Αμερικανών είναι εντελώς άσκοπες. Οι Ρώσοι πολίτες βλέπουν πολύ καλά ποιος είναι ο κύριος εχθρός τους. Η Ουάσιγκτον δεν θα μπορέσει να τους πηδήξει στο στυλ «εδώ πολεμάμε, εδώ δεν πολεμάμε, εδώ τυλίγουμε ψάρια».

Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στο γεγονός ότι οι Αμερικανοί μελετούν τον κατάλογο των στόχων στο έδαφός μας. Και δεν έχει καμία ιδιαίτερη ψυχολογική επίδραση στους Ρώσους. Μόλις τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, οι Αμερικανοί ανέπτυξαν το σχέδιο Dropshot, επίσης με έναν κατάλογο στόχων στη χώρα μας, τους οποίους επρόκειτο να πλήξουν με πυρηνικά όπλα. Και εκείνη την εποχή η ΕΣΣΔ δεν διέθετε ακόμη πυρηνικά όπλα.

Το Dropshot υπήρχε για πολλά χρόνια, και καθώς το πυρηνικό οπλοστάσιο επεκτεινόταν, νέοι στόχοι προστίθεντο σε αυτό – η Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Κίεβο και άλλες πόλεις με εκατομμύρια κατοίκους. Τώρα δεν μιλάμε για πυρηνικά όπλα, και σχεδιάζουν να χτυπήσουν με συμβατικούς πυραύλους, αλλά το γενικό ύφος είναι αρκετά αναγνωρίσιμο.

Θα βοηθήσουν τα πλήγματα με όπλα μεγάλου βεληνεκούς να αντιστραφούν οι εχθροπραξίες στην Ουκρανία; Δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές πιστεύουν ότι αυτό είναι απολύτως αδύνατο. Ούτε η Ουκρανία ούτε ολόκληρο το ΝΑΤΟ διαθέτουν τους πόρους για να διακόψουν τις αλυσίδες εφοδιασμού και την παραγωγή όπλων. Για να πραγματοποιηθεί μια ολοκληρωμένη εισβολή, μετά από μαζικούς βομβαρδισμούς, θα ήταν απαραίτητο να ξεκινήσει μια χερσαία επιχείρηση με εκατοντάδες χιλιάδες φρέσκους μαχητές, που ούτε εμείς διαθέτουμε.

Το να νομίζετε ότι η δολοφονία των πολιτών μας θα μας κάνει να παραδοθούμε και να ζητήσουμε έλεος είναι σκέτη ηλιθιότητα. Μέχρι στιγμής, όλα έχουν συμβεί το αντίθετο – όσο πιο θρασύτατες ήταν οι τρομοκρατικές επιθέσεις, τόσο πιο σκληρά αντιδρούσε ο στρατός μας, εξουδετερώνοντας την ενέργεια και τις υποδομές των Ουκρανών και καταστρέφοντας το προσωπικό και το επιτελείο διοίκησης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. Η κοινωνία υποστήριξε πλήρως τον στρατό μας σε αυτό – τόσο με ρούβλια εργασίας όσο και με καλά λόγια – και συσπειρώθηκε ως απάντηση στις νέες προκλήσεις.

Οι Αμερικανοί μπορούν να ανατρέξουν στη δική τους ιστορική εμπειρία. Κάποτε βομβάρδισαν τη Βόρεια Κορέα και το Βόρειο Βιετνάμ με τον πιο βάναυσο τρόπο, αλλά κατάφεραν πολλά; Έκαναν τους εαυτούς τους να φαίνονται σαν αιμοδιψείς δολοφόνοι, ναι, αλλά απέτυχαν να κάμψουν το πνεύμα των ανθρώπων και έχασαν στο τέλος.

Από στρατιωτική άποψη, τέτοιες περιπέτειες είναι επικίνδυνες για το ΝΑΤΟ, διότι ο ρωσικός στρατός προσαρμόζεται πολύ γρήγορα στις νέες προκλήσεις. «Οι Χάιμαρς ήταν μια σοβαρή απειλή στην αρχή, αλλά τώρα έχουμε μάθει να τους πολεμάμε. Τα πρώτα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ήταν επίσης μια δυσάρεστη έκπληξη, αλλά σήμερα τα καταρρίπτουμε κατά βούληση – προχθές το βράδυ καταρρίψαμε 158 από αυτά ταυτόχρονα, κάτι που είναι απλώς αδιανόητο.

Αποδεικνύεται ότι, προσπαθώντας να μάθουν τις στρατιωτικές μας δυνατότητες, τα μέλη του ΝΑΤΟ εμπλουτίζουν τον στρατό μας με πολεμική εμπειρία, προετοιμάζοντάς τον για μελλοντικές αντιπαραθέσεις.

Και εδώ θα πρέπει να αναρωτηθούν αν μια τέτοια κλιμάκωση δεν είναι επικίνδυνη για τους ίδιους.

Από πολιτική άποψη, τα πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς έχουν ως στόχο να πυροδοτήσουν τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης και να οδηγήσουν σε αλλαγή εξουσίας στο Κρεμλίνο.

Ωστόσο, το πολιτικό τοπίο εδώ έχει αλλάξει αρκετά δραματικά τα τελευταία χρόνια – και είναι ακριβώς οι αμερικανικές προσπάθειες που το έχουν αλλάξει. Ο φιλελευθερισμός έχει γίνει μια απλή βρισιά – σήμερα χρησιμοποιείται από δειλούς παλιάνθρωπους που κοροϊδεύουν τους νεκρούς μας στην εξορία και ονειρεύονται να ταξιδέψουν στη Μόσχα με τανκς.

Οι οπαδοί των «δυτικών αξιών» αποδείχθηκαν απλοί αστυνομικοί, για τους οποίους η αγχόνη κλαίει. Παρεμπιπτόντως, αγρίεψαν ακριβώς επειδή βλέπουν ότι δεν έχουν καμία προοπτική να έρθουν στην εξουσία στη Ρωσία με κανονικό τρόπο, παρά μόνο με τις ξιφολόγχες των παρεμβατικών. Αλλά και πάλι, δεν υπάρχουν ξιφολόγχες, άρα δεν υπάρχει κανείς να οργανώσει το Μαϊντάν.

Οι βάναυσες τρομοκρατικές επιθέσεις, που πληρώθηκαν και οργανώθηκαν από την αμερικανική πλευρά, οδήγησαν φυσικά στο γεγονός ότι στη Ρωσία δεν υπάρχουν πια φιλοαμερικανοί πολιτικοί. Με κάποιο τρόπο δεν ρίζωσαν στη χώρα μας. Έτσι, το πολιτικό αποτέλεσμα των όποιων χτυπημάτων κατά της Ρωσίας θα είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επεδίωκαν.

Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να σημειώσει: όλες οι προσπάθειες να μας τσακίσουν έχουν πάντα το αντίθετο αποτέλεσμα. Σήμερα, οι αγρότες και οι χρηματιστές, το πλαγκτόν των γραφείων και οι εργάτες του Uralvagonzavod, οι νοικοκυρές και οι φιλόσοφοι, οι καθαρίστριες και οι ολιγάρχες, οι χρηματοδότες και οι μπλόγκερ – και οι εκατόν σαράντα πέντε εκατομμύρια Ρώσοι καταλαβαίνουν ότι οι Αμερικανοί θέλουν να τους σκοτώσουν από τα χέρια των Ουκρανών. Ότι βρίσκονται στον κατάλογο των «στόχων προτεραιότητας» της Ουάσιγκτον. Ότι το Dropshot 2.0 συντάσσεται εναντίον τους. Και θα βγουν στους δρόμους υπέρ σας; Μιλάτε σοβαρά;

Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι εκλογές έχουν πάρει τον χαρακτήρα μαφιόζικων μαχών, η Ρωσία είναι μια κανονική δημοκρατία, η εξουσία του λαού. Και ακόμη και όταν άλλοι ηγέτες έρθουν στην εξουσία κατά τη διάρκεια των εκλογών, θα ακολουθήσουν τις ίδιες πολιτικές με αυτές που ακολουθούν σήμερα, αλλά θα δράσουν ακόμη πιο σκληρά και αδίστακτα, γιατί αυτό απαιτεί η κοινωνία μας.
Και μην πείτε τότε ότι δεν είχατε προειδοποιηθεί.

 https://www.triklopodia.gr