Το χάος στην υγεία και στα φάρμακα

5 Ιανουαρίου 2023
από Φίλοι του Analyst

Στην εσωτερική μας επικαιρότητα, κυριαρχεί ο συνδυασμός των ελλείψεων σε βασικά φάρμακα (αντιβιοτικά, αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη) με την πολύ κακή κατάσταση στα νοσοκομεία, εξαιτίας της υποστελέχωσης του ΕΣΥ.

Επικαιρότητα

Τα μέτρα για τα φάρμακα που ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Υγείας είναι κυρίως δύο: Υποχρεωτική συνταγογράφηση των φαρμάκων σε έλλειψη και μικρή αύξηση στις τιμές που είναι εξαιρετικά χαμηλές, με την διαβεβαίωση ότι δεν θα επιβαρύνει τους καταναλωτές. Τα μέτρα αν και ελήφθησαν με καθυστέρηση, είναι σε σωστή κατεύθυνση, ωστόσο δεν αντιμετωπίζουν τη χρόνια αδυναμία του συστήματος.

Τη συγκρότηση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής φαρμάκου (η τρόικα επέβαλε μόνο μια πολιτική συγκράτησης της δημόσιας δαπάνης, όχι και της υπερκατανάλωσης φαρμάκων) που θα εξορθολογίζει την αγορά και θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της υπερσυνταγογράφησης και της υπερβολικής κατανάλωσης.

Γιατί αν είναι αλήθεια ότι και σε άλλες χώρες, που έχουν μάλιστα υψηλές τιμές, σημειώνονται ελλείψεις σε φάρμακα, είναι επίσης αλήθεια ότι σε εμάς οι ελλείψεις δεν είναι καινούργιες και δεν συνδέονται μόνο με την κάμψη της διεθνούς παραγωγής ή την αύξηση της ζήτησης λόγω ασυνήθιστης έξαρσης ιώσεων. Είναι μόνιμες, καθ’ ημάς αποτελούν περίπου καθεστώς και, απλώς, προϊόντος του χρόνου, οι ελλείψεις γίνονται μεγαλύτερες.

Το εντελώς ιδιαίτερο, δε, και κρίσιμο στην περίπτωσή μας είναι ότι, οι μεγάλες ελλείψεις συνδυάζονται – σε περίοδο μεγάλης έξαρσης ιώσεων και γρίπης – με ένα ΕΣΥ καταπονημένο από την πανδημία αφενός και, αφετέρου, με τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό/νοσηλευτικό προσωπικό.

Αν η αναμονή για μια επέμβαση σε νοσοκομείο Παίδων είναι από μήνες έως χρόνια, όλα τα νοσοκομεία αυτές τις μέρες πλημμυρίζουν λόγω ιώσεων από ασθενείς που θα έπρεπε, κανονικά, να εξυπηρετούνται στα Κέντρα Υγείας. Αλλά σε αυτά δεν υπάρχουν γιατροί.

Οι προσλήψεις με καθεστώς ετήσιων συμβάσεων, επισφαλούς απασχόλησης, εξαιρετικά χαμηλών αμοιβών και έλλειψης προοπτικής (αφού χωρίς αξιολόγηση δεν μπορούν να υπάρξουν κίνητρα μισθολογικής και επιστημονικής εξέλιξης) αφήνουν το σύστημα υποστελεχωμένο και διώχνουν στο εξωτερικό νέους γιατρούς που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τα Κέντρα Υγείας, τα οποία θα έπρεπε να εφημερεύουν κάθε ημέρα.

Έτσι, ο συνδυασμός των δυσκολιών του συστήματος Υγείας με την έλλειψη συγκροτημένης πολιτικής φαρμάκου, απειλεί να μετατρέψει τις συγκυριακές δυσκολίες σε πραγματική κρίση.

Ακολουθεί μια οδυνηρή αποτύπωση της κατάστασης και του εργασιακού μεσαίωνα στα νοσοκομεία που βρήκαμε στην ανάρτηση μιας γιατρού από το νοσοκομείο Ρεθύμνου – με τους λόγους που την οδήγησαν στην απόφαση να παραιτηθεί από το ΕΣΥ.

Ελένη Ιωαννίδου

Παραιτούμαι από το ΕΣΥ ή μάλλον εξαναγκάζομαι σε παραίτηση. Οι λόγοι της απόφασης μου να παραιτηθώ είναι γνωστοί στη διοίκηση από τα αναρίθμητα έγγραφα τα οποία έχω καταθέσει και στα οποία δεν έχω λάβει καμία απάντηση εκτός από «εντέλλεσθε». Παρόλα αυτά θα τα συνοψίσω στα παρακάτω:

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί με αυταρχικό τρόπο μου επιβλήθηκε να συμμετέχω σε διακομιδές διασωληνωμένων ασθενών παρά την έγγραφη και έντονη αντίθεση μου που πηγάζει από την μη ειδίκευση μου σε αυτό το αντικείμενο

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί τα τελευταία χρόνια δεν έχω καταφέρει να λάβω ούτε το 1/20ο από την κανονική μου άδεια, καθόλου εκπαιδευτική η άλλου είδους άδεια.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί έχω λάβει 13 εντέλλεσθε τα τελευταία 3 χρόνια και από ότι φαίνεται θα λάβω πολλά ακόμα για μια κατάσταση που ουδόλως έκτακτη και ουδόλως επείγουσα είναι αντιθέτως είναι χρόνια και γνωστή στους πάντες από καιρό.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ  γιατί τα τελευταία χρόνια δεν έχω πάει σε ένα συνέδριο, σε ένα μετεκπαιδευτικό σεμινάριο, δεν έχω λείψει από τη δουλειά για περισσότερο από μια εβδομάδα συνεχόμενη και αυτή με μαζεμένα ρεπό και άπειρες εφημερίες πριν και μετά.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ  γιατί κόβω συνέχεια ρεπό από τον εαυτό μου και τους συνεργάτες μου προκειμένου να βγει το πρόγραμμα της πρωινής λειτουργίας

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί ο χρόνος μου με την οικογένεια μου είναι ελάχιστος και είμαι σε μια συνεχή κίνηση και αγωνία για να κρατήσω ένα επίπεδο στη φροντίδα των ασθενών, στην εκπαίδευση των ειδικευόμενων και τη συνεργασία με τις άλλες κλινικές

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί δεν μπορώ να προγραμματίσω τίποτα στη ζωή μου και ζω σε μια κατάσταση πρόχειρων και λύσεων της τελευταίας στιγμής.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ  γιατί παρά τις αντίθετες δηλώσεις περί εκτίμησης στο πρόσωπο μου από τη διοίκηση έχω εξαναγκαστεί σε 9η εφημερία και 4η αργία σε ένα μήνα ενώ η κλινική μου βρίσκεται σε τόσο οριακή υποστελέχωση.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ σοβαρά με την επιτροπή λοιμώξεων η οποία ουσιαστικά δεν λειτουργεί και όταν παραιτήθηκα πριν από ένα μήνα δεν έγινε καμία κίνηση αντικατάστασης μου.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί εδώ και 4 χρόνια δεν μπορώ να λειτουργήσω το εξωτερικό παθολογικό ιατρείο και ντρέπομαι τους ασθενείς που νοσηλεύω όταν τους λέω ότι δεν γίνεται επανεξέταση.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί αγνοήθηκα όταν ζήτησα μια νοσηλεύτρια λοιμώξεων αποκλειστικής απασχόλησης όπως λέει ο νόμος.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί αγνοήθηκα σε όποια πρόταση έκανα για προϊσταμένη της κλινικής και για νοσηλεύτρια λοιμώξεων.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί δεν έχει ικανοποιηθεί κανένα αίτημα μου που θα έκανε πιο βιώσιμη τη λειτουργία της κλινικής και της επιτροπής λοιμώξεων.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ  γιατί έχω κάνει ότι μπορούσα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση με αποκορύφωμα την άρνηση μου να νοσηλεύω ασθενείς που δεν θα μπορώ να φροντίσω όπως πρέπει, και αντιμετωπίστηκα από τη διοίκηση με πειθαρχική διαδικασία με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμικά εκλεγμένων συναδέλφων μου.

Κυρίως όμως εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ  γιατί δεν υπάρχει καμία προοπτική βελτίωσης αυτής της κατάστασης, το οποίο μου έγινε σαφές μετά από τη συνάντηση με τον διοικητή της ΥΠΕ παρουσία του διοικητή του νοσοκομείου, οι οποίοι με ενημέρωσαν ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο σταθερής μετακίνησης γιατρού στην κλινική μας, κανένα σχέδιο κινήτρων, καμία προκήρυξη θέσης ή οποιασδήποτε μόνιμης λύσης, αλλά θα συνεχίσει το καθεστώς των αποσπασματικών μετακινήσεων της τελευταίας στιγμής κάθε μήνα για εφημερίες.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ  γιατί με την ανακοίνωση της παραίτησης μου η λύση μοιάζει να «αφορά» τον τομέα και όχι τη διοίκηση.

Τέλος, εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ  γιατί έχω φτάσει στα όρια της σωματικής και ψυχικής μου αντοχής.

ΥΓ. Ζήτησα την κανονική μου άδεια η οποία είναι γύρω στις 170 μέρες με την πρόθεση παραίτησης. Η απάντηση ήταν άλλο ένα όχι.

4 Ιανουαρίου 2023

Τέλος εποχής για μένα

Ελένη Ιωαννίδου (πηγή)

Διευθύντρια της παθολογικής κλινικής στο

Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου


Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς τους. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.