Moomba στην γλώσσα των Αβοριγίνων
Festival. Φώτο: AAP /Luis Ascui
Moomba στην γλώσσα των Αβοριγίνων σημαίνει «να βρεθούμε όλοι μαζί και να ξεφαντώνουμε»
Με την δημόσια αργία τιμάται η Ημέρα της Εργατικής τάξης αν και η φετινή παρέλαση θα εστιαστεί και στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία
H δήμαρχος της Μελβούρνης Sally Capp φωτογραφίζεται στην περσινή εκδήλωση του Moomba
Με την καθιερωμένη παρέλαση αρμάτων, συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, στο κέντρο της Μελβούρνης, κορυφώνεται σήμερα το φεστιβάλ της Moomba.
Moomba στην γλώσσα των Αβοριγίνων σημαίνει «να βρεθούμε όλοι μαζί και να ξεφαντώνουμε».
Και αυτό ακριβώς γίνεται.
Στην φετινή παρέλαση η προσοχή θα εστιαστεί στους Ουκρανούς της Μελβούρνης. Το χορευτικό τους θα λάβει μέρος και θα παρουσιάσει τον παραδοσιακό χορό hopak ενώ παράλληλα θα ζητήσει από τους Αυστραλούς να στηρίξουν τον Ουκρανικό λαό και να καταδικάσουν την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Αξίζει να σημειωθεί πως με την σημερινή αργία τιμάται η ημέρα της εργατικής τάξης. Σαν να λέμε Πρωτομαγιά, δηλαδή.
Συγκεκριμένα η ιδέα της αξιοποίησης μιας προλεταριακής αργίας ως μέσο για την ικανοποίηση του αιτήματος για οκτάωρη εργάσιμη μέρα γεννήθηκε πρώτα στην Αυστραλία. Το 1856 οι εργαζόμενοι εκεί αποφάσισαν να οργανώσουν μια μέρα χωρίς δουλειά, με συναντήσεις και εορτασμούς για το αίτημα των οκτώ εργάσιμων ωρών. Η μέρα των εορτασμών ήταν η 21η Απριλίου. Στην αρχή οι εργαζόμενοι στην Αυστραλία σκόπευαν να πραγματοποιήσουν αυτές τις εκδηλώσεις μόνο για το έτος 1856. Ωστόσο, οι πανηγυρικές και εορταστικές εκδηλώσεις έκαναν μεγάλη εντύπωση και έδωσαν πνοή και έμπνευση για νέες μορφές αγώνα. Έτσι αποφασίστηκε ο εορτασμός να οργανώνεται κάθε χρόνο.
Στην πραγματικότητα, τι θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερο θάρρος και πίστη στις δυνάμεις τους από μια απεργία την οποία είχαν αποφασίσει οι ίδιοι; Τι θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερο θάρρος στους αιώνιους δούλους των εργοστασίων από την παράταξη των δικών τους στρατευμάτων; Έτσι η ιδέα μιας γιορτής της εργατικής τάξης έγινε γρήγορα αποδεκτή και από την Αυστραλία άρχισε να εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, μέχρι που κατέκτησε το προλεταριάτο όλου του κόσμου.
Οι πρώτοι που ακολούθησαν το παράδειγμα των Αυστραλών εργαζομένων ήταν οι Αμερικανοί. Το 1866 αποφάσισαν ότι η πρωτομαγιά θα ήταν η μέρα για μια πανεθνική απεργία. Εκείνη την ημέρα 200.000 εργάτες εγκατέλειψαν τις δουλειές τους και απαίτησαν ημέρα 8 εργάσιμων ωρών. Αργότερα οι αστυνομικές και νομικές επιθέσεις κατά των εργατών απέτρεψαν για πολλά χρόνια την επανάληψη κινητοποιήσεων τέτοιας μεγάλης κλίμακας. Πάντως, το 1888 ανανέωσαν την απόφασή τους και αποφάσισαν ότι η επόμενη ημέρα εορτασμών θα ήταν η 1η Μαΐου του 1890.
Στο μεταξύ το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη είχε δυναμώσει και είχε αρχίσει να κινείται. Η ισχυρότερη έκφραση αυτού του κινήματος πραγματοποιήθηκε στο συνέδριο της Διεθνούς Διάσκεψης Εργατών το 1889. Εκεί οι 400 εκλεγμένοι σύνεδροι αποφάσισαν ότι η ημερήσια οκτάωρη εργασία πρέπει να είναι το πρώτο αίτημα. Τότε λοιπόν ο εκπρόσωπος των γαλλικών συνδικάτων, ο εργάτης Lavigne από το Μπορντώ, υπέβαλε την πρόταση αυτό το αίτημα [για οκτάωρη εργασία ημερησίως] να διατυπωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου και να υποστηριχθεί με διακοπή εργασίας. Ο εκπρόσωπος των Αμερικανών εργατών έστρεψε την προσοχή των συνέδρων στην απόφαση των συντρόφων του να απεργήσουν την 1η Μαΐου 1890, και η Διεθνής υιοθέτησε την 1η Μαΐου ως ημέρα για τον παγκόσμιο προλεταριακό εορτασμό.
Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και 30 χρόνια προηγουμένως στην Αυστραλία, οι εργάτες σκέφτηκαν πραγματικά την ημερομηνία αυτή ως κινητοποίηση για μία και μόνη φορά. Κανείς δεν μιλούσε για επανάληψη της εορταστικής κινητοποίησης για τα επόμενα χρόνια. Φυσικά κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την αστραπιαία ταχύτητα με την οποία η ιδέα αυτή υλοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία και πόσο γρήγορα θα την υιοθετούσαν οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο. Ωστόσο αρκούσε να εορταστεί μόνο μία φορά η εργατική πρωτομαγιά για να αντιληφθούν και να αισθανθούν όλοι ότι η πρωτομαγιά έπρεπε να γίνει ένας ετήσιος και πάγιος θεσμός.
Post Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια