Το ιταλικό χωριό που θέλει να κηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος
Οι κάτοικοι της Σεμπόργκα έχουν τη δική τους πριγκίπισσα, το δικό τους νόμισμα και σημαία. Έχουν οριοθετήσει τα σύνορα τους και μια μέρα ευελπιστούν πως θα καταφέρουν να γίνουν αυτοδύναμη χώρα.
Στην κορυφή ενός ειδυλλιακού λόφου στην ιταλική Ριβιέρα βρίσκεται ένα μικρό χωριό με ένα μεγάλο όνειρο: να γίνει ανεξάρτητο κράτος.
Το Πριγκιπάτο της Σεμπόργκα έχει ήδη τη δική του σημαία, εθνικό ύμνο, διαβατήρια, σφραγίδες, νόμισμα και φυσικά τον δικό του μονάρχη. Ευελπιστεί πως μια μέρα η ανεξαρτησία, που αποζητά από το 1960, θα αναγνωριστεί.
Προς το παρόν η Σεμπόργκα παραμένει ένα φωτογενές χωριό της βόρειας Ιταλίας με λίγους περισσότερους από 300 κατοίκους ενώ καλύπτει περίπου πέντε τετραγωνικά μίλια γης.
Για να φτάσει κανείς στο Πριγκιπάτο πρέπει πρώτα να περάσει από τα ανεπίσημα σύνορά του, καθώς και τους φύλακες που τα επιτηρούν. Η θέα από τον λόφο είναι εντυπωσιακή ενώ μεταξύ άλλων μπορεί κανείς να διακρίνει το Πριγκιπάτο του Μονακό, ίσως το πιο γνωστό μικρό πριγκιπάτο του κόσμου και πηγή έμπνευσης για τη διαρκή διεκδίκηση της Σεμπόργκα για ανεξαρτησία.
Στη Σεμπόργκα λαμβάνουν χώρα εκλογές περίπου κάθε επτά χρόνια ενώ η Πριγκίπισσα Νίνα είναι η πρώτη γυναίκα που λαμβάνει το αξίωμα.
Γεννημένη στη Γερμανία η Νίνα Ντούμπλερ Μενεγάτο ζούσε στο Μονακό, όταν πριν από περίπου 15 χρόνια, ανακάλυψε τη Σεμπόργκα και μαζί με τον πρώην σύζυγό της και πρώην Πρίγκιπα Μαρτσέλο Ι, αποφάσισαν να μεταφερθούν στο παραμυθένιο χωριό.
Συστάθηκε το 954, όταν ο κόμης της Βεντιμίλια παραχώρησε την Σεμπόργκα στους μοναχούς του αββαείου Λερίν (Lérins) στα θεμέλια ενός μοναστηριού Κιστερκιανών, που κτίστηκε εκεί. Το 1079 ο ηγούμενος της μονής έγινε πρίγκιπας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και αρμόδιος για το πριγκιπάτο της Σεμπόργκα.
Στις 20 Ιανουαρίου 1729 το ανεξάρτητο εκείνο πριγκιπάτο πωλήθηκε στη Δυναστεία της Σαβοΐας του Βασιλείου του Πεδεμοντίου και της Σαρδηνίας. Την περίοδο εκείνη κυβερνήτης ήταν ο Βίκτωρ Αμεδαίος Β΄ της Σαβοΐας.
Η διαμάχη αναφορικά με την σημερινή κατάσταση της χώρας ως ανεξάρτητης έγκειται στον ισχυρισμό ότι η πώληση εκείνη δεν καταχωρήθηκε ποτέ από τον νέο της ιδιοκτήτη, με αποτέλεσμα το πριγκιπάτο να παρουσιάσει νομικά προβλήματα. Το 1815 το Συνέδριο της Βιέννης παρέλειψε να ασχοληθεί με την Σεμπόργκα κατά την αναδιανομή των εδαφών της Ευρώπης έπειτα από τους Ναπολεόντειους Πολέμους και δεν γίνεται καμία αναφορά στο πριγκιπάτο στην Πράξη της Ένωσης του Βασιλείου της Ιταλίας το 1861.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο επικεφαλής του τοπικού συνεταιρισμού ανθοκαλλιεργητών, Τζόρτζιο Καρμπόνε, άρχισε να προωθεί την ιδέα να γίνει ανεξάρτητο πριγκιπάτο η Σεμπόργκα. Ως το 1963 ο λαός της Σεμπόργκα είχε πειστεί από τα επιχειρήματα και ανακήρυξε τον Καρμπόνε «αρχηγό κράτους». Ο τελευταίος έλαβε τον τίτλο Τζόρτζιο Α΄, Πρίγκιπας της Σεμπόργκα , τον οποίο διατήρησε ως το θάνατό του το 2009.
Ο τίτλος του Καρμπόνε ως «Πρίγκιπα» επιβεβαιώθηκε με τη διεξαγωγή ενός ανεπίσημου δημοψηφίσματος, στις 23 Απριλίου 1995, στο οποίο οι κάτοικοι ψήφισαν με 304 υπέρ και 4 κατά υπέρ του Συντάγματος για το πριγκιπάτο και υπέρ της ανεξαρτησίας από την Ιταλία. Ο Καρμπόνε κυβέρνησε ως το θάνατό του, στις 25 Νοεμβρίου 2009.
Από το 1994 ως το 1996 κυκλοφόρησε στη Σεμπόργκα ένα τοπικό νόμισμα, με το όνομα λουιτζίνο. Εντός της πόλης το λουιτζίνο γίνεται δεκτό στις συναλλαγές, όπως και το νόμιμο νόμισμα, το ευρώ. Αναγνωρίζεται από την Παγκόσμια Τράπεζα, όχι όμως εκτός των ορίων της Σεμπόργκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια