Βγήκαν στο δρόμο σαν έτοιμοι από καιρό
Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Βγήκαν στο δρόμο σαν έτοιμοι από καιρό
Οι καμπάνες όλων των ενοριών άρχισαν να χτυπάνε στις 4.30 τα ξημερώματα.
Τούλα Σπανού: «Εκμεταλλεύτηκαν μέχρι και τον καιρό» για τα σχέδιά τους
Εξω χιόνιζε. «Απίστευτο κρύο. Χιονόνερο και νιφάδες». Περίπου
την ίδια ώρα άρχισαν να ηχούν μέχρι και οι σειρήνες του πολέμου (!).
«Μερικές όμως ήταν χαλασμένες. Δεν είχαμε κάνει ελέγχους για να μην
τρομάξει ο κόσμος». Λίγο πριν από τις πέντε, το ίδιο μήνυμα είχε φτάσει
στα κινητά σχεδόν όλων των κατοίκων. «Τα ΜΑΤ ήρθαν στο Οβριόκαστρο.
Συμπατριώτες, όλοι τώρα αμέσως να κινηθούμε στο Οβριόκαστρο για να
σώσουμε την πόλη μας. Η χωματερή δεν πρέπει να περάσει». Οι κάτοικοι της
Κερατέας δεν αναρωτήθηκαν ούτε μια στιγμή για ποιον χτυπάει η καμπάνα.
Αλλωστε, «ήμασταν προετοιμασμένοι γι' αυτό το μήνυμα από χρόνια», όπως λέει η Τούλα Σπανού, κάτοικος στην περιοχή για 30 χρόνια και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ. «Φόρεσα ό,τι βρήκα. Βγήκα έξω. Αρχισα να τρέχω μαζί με άλλους», θυμάται. «Πήγαμε όμως απροετοίμαστοι. Το κρύο που είχε το Σάββατο στις πέντε το πρωί ήταν φοβερό». Εκτός από την ώρα, «εκμεταλλεύτηκαν μέχρι και τον καιρό» για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους.
Ενας συνταξιούχος καθηγητής με κόκκινο αδιάβροχο υπενθύμισε πως «τρισήμισι το πρωί, ούτε οι Ιταλοί δεν ξεκίνησαν να καταλάβουν την Ελλάδα. Εξι η ώρα ήρθαν». Μακριά από τα θρανία, αλλά κοντά στους καθηγητές τους στη Λεωφόρο Λαυρίου και πολλοί μαθητές. Γυμνάσιο και Λύκειο Κερατέας βρίσκονται σε συμβολική κατάληψη/αποχή. «Κανένα σχολείο δεν υποκίνησε τους μαθητές να διαδηλώσουν κατά του ΧΥΤΑ», υπερτονίζουν οι καθηγητές τους. «Η απόφαση ήταν των γονιών τους».
Η Μάχη Δημοπούλου, κάτοικος περιοχής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή να κάνει καθιστική διαμαρτυρία, «αλά Μαχάτμα Γκάντι» όπως λέει, μπροστά στις διμοιρίες. Στην τσάντα της και μια αντιασφυξιογόνος μάσκα. «Αυτή η γη είναι δική μας. Ο φασισμός των σκουπιδιών δεν θα περάσει».
Εντυπωσιακές είναι οι γνώσεις που έχουν οι κάτοικοι για τη «γη τους» και για τη διαχείριση των απορριμμάτων γενικότερα. Από γεωλογία και το «σεισμογενές ρήγμα της περιοχής που τέμνει το χώρο κάθετα», σε αρχαιολογία και όλα τα ευρήματα που έχουν βρεθεί εκεί, νομικά «κριτήρια αποκλεισμού» και προσφυγές που εκκρεμούν για παράνομη χωροθέτηση ΧΥΤΑ σε αρχαιολογικό χώρο, καθώς και όλες τις νέες μελέτες διαχείρισης αστικών απορριμμάτων.
Στην έβδομη (και βάλε) δεκαετία της ζωής της, η Βέτα Κόντη ανακάλυψε πώς είναι να της ρίχνουν δακρυγόνα. «Εμενα Αθήνα. Ομως αγάπησα αυτή την περιοχή. Εκανα μεταδημότευση και ήρθα να εγκατασταθώ εδώ γιατί είναι ένας ειδυλλιακός τόπος. Εχει τόσες ομορφιές. Τέτοιο τρομερό αρχαιολογικό πλούτο. Ο νόμος μπορεί να είναι με το μέρος μας», λέει, «όμως αγωνίζονται να μας επιβάλουν τον ΧΥΤΑ». Τέλος αναρωτιέται -και δεν είναι η μόνη- πώς γίνεται να έχει κηρυχτεί ο αρχαιολογικός χώρος Οβριοκάστρου ως α' ζώνη απολύτου προστασίας (ΦΕΚ/1070/29-12-1995) και την ίδια ακριβώς μέρα 29-12-1995 έγγραφο του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής να υποδεικνύει τον ίδιο χώρο για ίδρυση ΧΥΤΑ.
Ο χώρος -που τώρα έχει αποκλείσει η Αστυνομία- φυλασσόταν επί 24ώρου βάσεως. Υπήρχε ένα ξύλινο φυλάκιο και η φύλαξη του χώρου (για εργολάβους με μπουλντόζες και φορτηγά) γινόταν εκ περιτροπής από τους ίδιους τους κατοίκους. Ο 25χρονος Βαγγέλης Μυτιληναίος, κάτοικος της περιοχής, έχει κάνει μέχρι και γενέθλια στο ξύλινο αυτό φυλάκιο που τώρα η Αστυνομία κατέστρεψε. «Ολωνών μας η ζωή εδώ έχει συνδεθεί με το εάν θα γίνει ΧΥΤΑ ή όχι. Το ζήτημα αυτό είναι πλέον συνυφασμένο με τη φυσική μας ύπαρξη. Δεν μπορούμε να πάμε αλλού. Δεν έχουμε άλλη περιουσία. Εδώ θα μείνουμε, ό,τι και να γίνει».
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=233083
Δεν υπάρχουν σχόλια